Doorgaan naar hoofdcontent

Modieuze herfstdag #hondenleven

Een lage felle zon raakt de toppen van de bomen. De stralen breken door het bladerdek en geven het bospad een gouden gloed. Een paddenstoelendorp waar kabouters keurig anderhalve meter afstand houden, heeft ruimte ingenomen. Een gezellige groep ganzen maakt een proefvlucht. Gakkend zoeken ze naar de juiste formatie, voor de lange reis begint. De draden van spinnen en rupsjes zweven door het bos, terwijl de ‘t-shirt’ koeien liggen te herkauwen. Ik geniet met volle teugen van de herfst.

Sam heeft het minder naar zijn zin. Die heeft zijn kapje om. Hij kan zich maar moeilijk verhouden tot het snoetje. Hij wil wel op muizen jagen en kuilen graven, maar hij heeft het vooral druk met zijn grootste kapitaal de vrije snuffelruimte te geven.

Na de wandeling gaan we naar onze favoriete dierenwinkel waar tevens het kinky kapje is gekocht. Tegenwoordig begroet de verkoper mij uitbundig als ik met Sam langs kom. Deze keer voor een dekje. Meneer kan zichzelf niet meer goed warm houden. Advies van de dierenarts is naast kinky kapje, een trendy jackje.

Thuis heb ik al wat research gedaan. Van modieuze jasjes met diverse kraagjes tot aan Chanel-achtige coltruitjes, het is allemaal te koop. Meneer heeft zich van ellende zo klein mogelijk gemaakt. Sam ziet het niet zitten, kinky kapje en modieuze coltrui. Hij is een stoere chien de rue en geen tut. Ik geef hem groot gelijk. Ik kies dus voor het meest praktische dekje. Het doet me denken aan de Gaastra jas van een vriendin, ik mis alleen nog de bootschoenen. Sam lijkt zich senang te voelen, dus we doen het.

Bij thuiskomt kijkt hij hoopvol naar me op. Hij heeft honger, nare bijwerking van de prednison. Helaas is het nog niet zover. Zuchtend draait hij zich in een rolletje op zijn kleed en droomt van een chihuahua in roze coltrui met parelketting.

#hondenleven














Populaire posts van deze blog

Afscheid #hondenleven

De laatste week in mijn huis, donderdag is het zover, dan gaan Sam en ik over naar het nieuwe huis. Dozen staan gestapeld te wachten op de verhuizers. De boekenkast die achterblijft, ziet er wat verloren uit, zonder alle kleurige kaften en tierelantijntjes. De vensterbank is leeg en het valt me nu pas op hoe ruim de badkamer is zonder smeerseltjes, flesjes en zeepjes. De aanblik hiervan helpt bij het ‘onthuizen’, hoewel ik het al weken voor elkaar krijg om de hete brij van afscheid heen te draaien. Sam is ondertussen al dagen alert. Hij springt bovenop een verhuisdoos of wijkt niet van de mat bij de voordeur. Zodra de deur opengaat, rent hij naar de auto, wacht op het geluidje van automatische ontgrendeling, springt met een soepele sprong in de achterbak, waar het wachten wordt voortgezet. Hij verliest me geen moment uit het oog en slaapt daardoor weinig. De afgelopen twee weken heb ik mijn dagen flink volgepland, zodat ik niet hoef stil te staan. Stilstaan betekent het toestaan van he

Nomade #hondenleven

“Waar een deur sluit, gaat een raam open.”  In tijden van ongemak, vliegt de filosofische onzin je om de oren. Het algoritme van sociale media voorziet in een onuitputtelijke voorraad poëtische teksten, zolang je blijf klikken. Los van algoritme geeft het leven altijd nieuwe paden om te verkennen en te bewandelen. Vooral dat laatste vindt Sam een prettige bijkomstigheid. Sinds een aantal weken wonen Sam en ik tijdelijk in een trailer, althans zo noem ik het stulpje. De stacaravan is met veel liefde door de eigenaren opgeknapt en ingericht. De grappen over de tijdelijke huisvesting zijn natuurlijk snel gemaakt. Tegenwoordig krijg ik geen appje meer zonder dat deze wordt afgesloten met #trailertrash.  Voor Sam is dit het ultieme leven. Het onderkomen staat diep weggestopt in de Drentse bossen, waar we samen verblijven tot ons nieuwe huis in de stad wordt opgeleverd. Tot die tijd zit hij onder de teken, heeft hij plezier met de buurtkonijnen en is zich aan het bekwamen als waakhond.  In m

Naoberschap #hondenleven

Sam en ik kijken elkaar aan, allebei de wallen op de knieën. Hij van het drukdoende zijn met het afbakenen van zijn territorium op de nieuwe stek. Ik, omdat ik verhuizen schromelijk onderschat heb en nu als uitgeknepen citroen door het leven ga. We moeten allebei wennen. Hij, omdat het bos 1 minuut verderop, door de wind gedragen, zijn neus streelt met smakelijke geurtjes. Ik, omdat het hier zo verrekte stil is. We wonen nu ‘op het dorp’. Op Google maps heb ik diverse korte en snelle routes richting de stad berekend. Met een elektrische fiets is de binnenstad dertig minuten, voor mij, tot dusver een belangrijk gegeven. Waar ik niet aan moet wennen zijn de aardige en leuke buren in ‘mijn straatje’. Godzijdank diverser dan in mijn dromen. Allemaal weggetrokken uit de stad om uiteenlopende redenen.  Zoals goed naoberschap betaamd, doe ik een rondje buren. Wat leuk om zo kennis te maken. Überhaupt hangt het hele dorp aan elkaar van een praatje. Bij de bakker, de slager en de dierenwinkel h