#hondenleven

Sam en ik zijn op pad, we gaan naar Texel. Eenmaal op de boot, in de auto, geeft mijn navigatie aan dat ik midden op de Waddenzee beter linksaf kan slaan. Vijf minuten later adviseert het onding om te keren. Onderwijl klaagt Sam, af en toe, met een zielig piepje. Hij heeft geen idee dat hij onderweg is naar zijn lievelingsstek; strand en duin.  Eenmaal op het eiland, is het onderkomen voor de komende dagen snel gevonden. We gaan gelijk op pad. Sam is bij het voelen van het zachte zand onder zijn pootjes, uitzinnig. Hij rent het eerste kwartier keihard rondjes. Daarna speelt hij leuk met een andere hond, die net als Sam vooral heel hard wil rennen.  Iedereen heeft een lievelingseiland en de mijne is niet persé Texel, maar WAUW wat een prachtige woestenij zo half maart. De golven beuken tegen het strand. Dikke witte schuimkoppen vinden na het water al rollend het zand. Dit laatste vindt Sam weer geinig, dartelend rent hij achter het schuim aan. Het is op het strand één grote Lexa kolonie