Het is vier december en ik zit nu al aan mijn taks van Christmas cookies en hot chocolate drinkende B acteurs op Netflix. Prestatie zou je denken, gezien Sinterklaas nog niet vertrokken is. Ware het niet dat er één film en twee minuten intro van een andere verschrikking voor nodig was om rap de TV uit te zetten.
Sam krult zich bij het kijken van een film altijd genoeglijk op tot een rolletje. Dit lukt helemaal goed sinds het recent gekochte Japandi hondenbed. Tegenwoordig noem ik hem Sam-Oerai. Dit heeft te maken met de gekozen woontrend in ons nieuwe huis: Japandi en Wabi-Sabi, maar ook omdat hij als een ware krijger de afgelopen maanden heeft doorstaan.
Het Japandi hondenbed is overigens niet iets om schamper over te doen. Laatst waren we bij de dierenarts, meneer had last van bloedneuzen. De dierenarts bromde dat zijn neus chronisch ontstoken is. Iets wat klaarblijkelijk voorkomt bij de ouder wordende hond. Ik moest hem maar wat extra vertroetelen. Aangezien dit niet met eten kan, vanwege zijn chronische darmaandoening, snel ik een paar dagen later naar de dierenafdeling van de Tuinland voor een fijne hondenmand.
Honderd verschillende matjes en bedjes, aantrekkelijk opgesteld, reiken vanaf de kerstafdeling tot aan de buitenplanten. Mijn oog valt op een orthopedic rest bed, speciaal voor de ouder wordende en lichamelijke beperkte hond. Vormend naar het lijf van mijn bejaarde krijger met een optimale drukverdeling. Het bedje bestaat uit verschillende lagen van comfort- en memory foam, zo onthoudt de mat de afdruk van Sam-Oerai. Feitelijk is het een Auping onder de hondenbedden, althans dat doet de prijs vermoeden. Met een Amaryllis en een veel te duur hondenbed verlaat ik de Tuinland.
We wonen nu twee maanden op onze nieuwe stek. Ik voel me vanaf het begin al thuis, Sam-Oerai moet nog even wennen. Hij snuffelt, markeert de tuin en maakt kennis met de buurtkatten. Ondanks dat, is hij nog niet gerust dat we blijven.
In het belang van hem ben ik als een ware Feng Shui door het huis gedarteld. Al salie smeulend heb ik alle energetische velden innovatief aan elkaar geknoopt. Sam is sceptisch en denkt zo het zijne ervan.
Eigenlijk komt het erop neer dat ondanks Japandi, Wabi-Sabi en ander organisch flow nonsens mijn krijger geen kerstfilms wil kijken, maar alle films van Bruce Lee. Ik heb herhaaldelijk uitgelegd dat deze meneer Chinees-Amerikaans was, maar Sam-Oerai gelooft me niet meer sinds de combinatie Japandi en Wabi-Sabi. Hij kijkt mij bekakt aan vanaf zijn Auping en zakt weg in zijn memory-foam geduldig wachtend op Bruce.
