Doorgaan naar hoofdcontent

Ziek #hondenleven

Sam is ziek, als een ware ‘chien de rue’ betaamt, merk je het niet. Wat ik op twee opeenvolgende ochtenden in mijn woonkeuken aantref duidt op wat anders. Het is een chaos van uitwerpselen uit verschillende gaten, waarbij de tweede ochtend ook bloed.

Mysterieus genoeg is deze tweede ochtend ook mijn kattenluik compleet weggevreten. Mijn eerste vermoeden is, dat naast de buurtkatten die in mijn tuin chillen, ook een marter snode plannen heeft. Ik zie het al voor me. Een marter heeft met succes het kattenluik in het holst van de nacht gesloopt en is sluw naar binnen gegleden. Sam heeft uit angst een poepie of twee gelaten en de marter heeft het kunstwerk op mijn vloer vervolmaakt.
Echter, nee dat is het waarschijnlijk niet. Sam is ziek en heeft in zijn wanhoop buiten zijn behoefte willen doen, waarbij hij het kattenluik heeft gesloopt.
Meneer gaat dus meteen naar de dierenarts. Hij heeft er zin in. Vrolijk kwispelend komen we bij de spoeddienst, het is weekend. Een tikkeltje hyper vertel ik tot in detail het verhaal. De dierenarts in kwestie, trekt een paar maal haar wenkbrauw op. Mijn diergeneeskundig kennis met een vleugje boerenkoolpsychologie wordt slechts getolereerd, omwille de voelbare emoties waar de spreekkamer zich mee vult.
Sam laat zich gewillig op de tafel tillen. Braaf kijkt hij mij aan. De dierenarts voelt in zijn buik, hij trekt zijn ruggenwervel krom. Ze voelt niet direct corpus alienum in de buik/maagstreek, zoals een half kattenluik. Mijn hond kwispelt bij het horen van de Latijnse term.
Sam krijgt spuitjes voor de misselijkheid, ORS, speciaal voer en een antibioticakuur. De eerste twee pillen krijgt hij gelijk, verpakt in een dosis vlees. Likkebaardend neemt hij de antibiotica tot zich.
Zonder een echte diagnose vertrekken we weer. Meneer heeft een aantal opties: fikse maag-darm infectie met of zonder kattenluik of zijn Ehrlichia is weer terug. Dit laatste is een nare ziekte, afkomstige van een Zuid-Europese teek.
Thuis gekomen heeft mijn vriendelijke buurman, het resterende stukje kattenluik uit mijn deur gehaald en twee op maat gezaagde plankjes gemonteerd. Sam bekijkt het rustig, snuffelt stoned en trekt zich terug. Het bazinnetje heeft nog een verdere schoonmaakmissie met de vloer te beslechten.

#hondenleven




Populaire posts van deze blog

Afscheid #hondenleven

De laatste week in mijn huis, donderdag is het zover, dan gaan Sam en ik over naar het nieuwe huis. Dozen staan gestapeld te wachten op de verhuizers. De boekenkast die achterblijft, ziet er wat verloren uit, zonder alle kleurige kaften en tierelantijntjes. De vensterbank is leeg en het valt me nu pas op hoe ruim de badkamer is zonder smeerseltjes, flesjes en zeepjes. De aanblik hiervan helpt bij het ‘onthuizen’, hoewel ik het al weken voor elkaar krijg om de hete brij van afscheid heen te draaien. Sam is ondertussen al dagen alert. Hij springt bovenop een verhuisdoos of wijkt niet van de mat bij de voordeur. Zodra de deur opengaat, rent hij naar de auto, wacht op het geluidje van automatische ontgrendeling, springt met een soepele sprong in de achterbak, waar het wachten wordt voortgezet. Hij verliest me geen moment uit het oog en slaapt daardoor weinig. De afgelopen twee weken heb ik mijn dagen flink volgepland, zodat ik niet hoef stil te staan. Stilstaan betekent het toestaan van he...

Naoberschap #hondenleven

Sam en ik kijken elkaar aan, allebei de wallen op de knieën. Hij van het drukdoende zijn met het afbakenen van zijn territorium op de nieuwe stek. Ik, omdat ik verhuizen schromelijk onderschat heb en nu als uitgeknepen citroen door het leven ga. We moeten allebei wennen. Hij, omdat het bos 1 minuut verderop, door de wind gedragen, zijn neus streelt met smakelijke geurtjes. Ik, omdat het hier zo verrekte stil is. We wonen nu ‘op het dorp’. Op Google maps heb ik diverse korte en snelle routes richting de stad berekend. Met een elektrische fiets is de binnenstad dertig minuten, voor mij, tot dusver een belangrijk gegeven. Waar ik niet aan moet wennen zijn de aardige en leuke buren in ‘mijn straatje’. Godzijdank diverser dan in mijn dromen. Allemaal weggetrokken uit de stad om uiteenlopende redenen.  Zoals goed naoberschap betaamd, doe ik een rondje buren. Wat leuk om zo kennis te maken. Überhaupt hangt het hele dorp aan elkaar van een praatje. Bij de bakker, de slager en de dierenwink...

Laatste loodjes #hondenleven

De spreekwoordelijke laatste loodjes wegen het zwaarst. Nog een paar dagen en dan verhuizen Sam en ik naar het nieuwe huis. Al dagen heeft hij het door en vertoont gedrag alsof de hele wereld uit loopse teefjes en daarbij behorende geurtjes bestaat. Als een kip zonder kop snuffelt hij zich een weg tijdens het wandelen. Menig ‘bijna ongeluk’ heeft door puur geluk en een engeltje op zijn staart net niet plaatsgevonden. Zelf heeft meneer het allemaal niet door waarom het vrouwtje tot een aantal keren toe met een lichte paniekerige ondertoon ‘wacht’ roept. Gelukkig komt het niet vaak voor en wacht hij ook wanneer ik dit roep. Vorige week vertoefde Sam bij de hondenpsycholoog (HP), waar hij de laatste tijd veel verblijft als ik weer een hele lijst met klusjes heb voor het nieuwe huis. De HP belde, ‘ja moet je horen’, meestal als ze zo begint dan is er wat aan de hand. Ik zet me schrap. ‘Sam drinkt teveel’. Ik schiet in de lach, want ja beelddenker. Mijn hond met een fles Benromach single ma...