Sam heeft een nieuwe vriend, Guus. Guus is een gitzwarte ‘chien de Rue’ met amberkleurige ogen uit Griekenland. Het blaft dus wat lastig met elkaar, gezien de Spaanse achtergrond van Sam.
Ik vind het baasje van Guus leuk en hij mij. Daardoor leren de hondjes elkaar kennen. Dit verloopt wat testosteron gevoelig en leidt meest van de tijd tot hilarische taferelen, waarbij beide heren niet onder doen voor clownesk gedrag.
Als Sam bij Guus komt of visa versa, gaan ze eerst in de tuin. Daar draaien ze een poosje om elkaar heen. Sam lijkt dan op spitzen te lopen, met de staart hoog in de lucht en een waakzame hanenkam op zijn rug. Guus, een paar jaar jonger, snapt geen fluit van het hautaine gedrag van Sam en gooit beide voorpoten in de lucht om ze in een V-vorm op de grond te laten neerkomen. De uitnodiging van de hond om te spelen wordt beantwoord met een dikke drol bovenop de voetbal van Guus.
Eenmaal binnen houden beide honden nauwlettend in de gaten wie van hen aandacht krijgt. Ook als we elkaar even aandacht geven, is er wel een hond die zijn heupen tegen mijn been aangooit of er klinkt een zachte piep.
Ook pikken ze speeltjes van elkaar om vervolgens met een enorme hyperfocus uitgebreid aandacht te besteden aan een verlepte tennisbal. Als alle grenzen getest zijn, gaat de één triomfantelijk op de plaats van de ander liggen en andersom.
Nu wil het feit dat Guus thuis wel eens op de bank mag. Mijn hond mag dat niet, maar ik geef hem geen ongelijk om het te proberen op plekken waar het wel mag. De eerste keer dat Sam overmoedig de bank van Guus betrad zat hij binnen enkele seconden met zijn kont weer op de grond. Hij werd letterlijk van de bank gesnauwd. De keer daarna gooide Guus zich als een ware dramaqueen tussen mij en zijn baasje in. Momenteel is er een wankele overeenkomst tussen de hondjes, als Sam aan mijn kant ligt en Guus aan de kant van zijn baas, dan kunnen beide heren hier in principe mee leven. Maar let op, het moment dat de één een aaitje meer krijgt dan de ander wordt er diep gezucht of worden we dramatisch aangestaard, alsof we ze voor het leven verraden hebben.
Buiten hebben de honden een ander ritueel. Eerst zoeken ze gezamenlijk een boom uit. Dan wordt er gecheckt of de blaas vol genoeg is. Vervolgens pissen ze om de beurt tegen de boom aan, net zo lang tot de laatste druppels urine uit de blaas geperst zijn. Na het snuffel- en geurfestijn rennen ze achter elkaar aan, vangen ze muizen en likken ze gelukzalig aan een hoopje zand, waar een loops teefje haar geur heeft achtergelaten.
Eenmaal in één van beide huizen, drinken ze uitdagend uit elkaars waterbak en gaan ze op hun plaats of op de bank, afhankelijk van welk huis we zijn. Guus valt in diepe slaap, Sam staart ons de rest van de avond aan.
#hondenleven
