De radio staat aan. De ene na de andere kersthit, klinkt door de boxen. Ik fluit een vrolijk deuntje mee. Sam houdt mij scherp in de gaten, er staat wat te gebeuren.
De hele ochtend sleep ik al met manden en plantenpotten. Ik verplaats accessoires die niet kerst genoeg zijn en zoek naarstig een doos kerstballen, diep weggestopt in een kast.
Sam zijn neus wordt gestreeld door de geur van een pruttelende stoofpot. Naast de zucht die hij slaakt, zie ik zijn neus overuren draaien, waarbij hij af en toe genoeglijk smakt. Helaas is een stukje gestoofd vlees in zijn etensbak geen optie.
Als ik de doos met kerstballen heb gevonden, de accessoires hun plek hebben, de stoofpot en inmiddels ook de peertjes een vrolijk deuntje pruttelen, trek ik mijn jas aan. Sam is gelijk alert en startklaar. Verlangend kijkt hij naar me op. ‘Nee Sam’, zeg ik hardop, ‘waar zijn die verrekte mondkapjes.’ Ik trek een la open en een pak wit-blauwe kapjes valt op de grond. Sam is er als de kippen bij en rent met het kapje een vrolijk rondje om de tafel. Als het bewuste kapje uiteindelijk in de prullenbak ligt en een verse in mijn tas zit, vertrek ik samen met Sam naar de kerstbomenboer.
Een leuke kerstboom is de uitdaging. Ik ben dit jaar ‘laat’. Dwars als ik ben vertik ik het om in juni pepernoten te eten, in december paaseieren, laat staan dat ik in oktober een kerstboom optuig. Nu is het twee weken voor kerst en ben ik onderweg naar een boom met echte naalden.
Aangekomen op de plek van bestemming, schijnen vrolijke lichtjes mij tegemoet. Geen rendier in de voortuin, maar de gevel van de boerderij is smaakvol verlicht met lampjes. Als ik uit de auto stap ruik ik de geur van een knapperend houtvuur en vanuit het huis klinken de zachte tonen van pianospel. The First Noël, mijn lievelingsnummer tijdens de kerstdagen. Ik blijf even staan en luister naar de klanken van deze prachtige melodie.
Na enkele seconden, schrik ik op van een luide moi gevolgd door het verzoek, ‘kap d’r veur.’ Terwijl ik het mondkapje uit mijn tas vis en de hond uit de auto laat springen, vraag ik of de beste man nog kerstbomen heeft. Lachend kijkt hij mij aan, hoopvol kijk ik terug. ‘Ah’, zegt hij, ‘loop maar even mee.’ Door een stal vol met nieuwsgierige natte koeienneuzen, zie ik aan het einde twee leuke bomen staan. Sam blijft halverwege steken bij een nieuwsgierige koe, die hem vrolijk toe loeit. Ik mag kiezen welke van de twee kerstbomen mijn huis gaat opvrolijken. Blijmoedig stap ik met de gekozen boom en een doldwaze hond de auto in, terug naar huis.
Als we thuiskomen, danst Sam van pure blijdschap een minuut of vijf door de keuken. Hij heeft inmiddels enorme trek, door alle lekkere geurtjes en het dieet dat hij moet volgen. Helaas voor hem, nog geen etenstijd. Dan wordt de boom grondig besnuffeld, terwijl ik half met mijn hoofd tussen de naalden hang, til ik de kerstboom in de gekozen rieten mand.
Met een kop warme chocola en The First Noël op de achtergrond begint het allerleukste van de hele kerst. Het optuigen van de boom. Na gestoei met veertig lichtjes en een snoer die op mysterieuze wijze knopen kent die nog niet ontdekt zijn, vloek ik vier keer en overweeg een stevige scheut rum in mijn chocolademelk. Na een uur keert de rust terug. Nu begint het echt. Het optuigen van de kerstboom. Het is een vrij nauwkeurig proces waar niet te licht over gedacht moet worden. ‘Zal ik die leuke oranje druppel rechtsboven hangen of liever voor een lampje? Kijk wat schattig, dit huisje is gemaakt door mijn overgrootoma in de oorlog’. Het zilveren trompetje is de favoriet van mijn moeder en het rieten vrouwtje stond bij mijn oma op nummer 1. Ofwel de hele kerstboom hangt vol met generaties aan sentimentele meuk. Niet de meest hippe kerstboom, maar wel vol prachtige herinneringen, waardoor het project de hele middag duurt.
Als ik klaar ben, geniet ik met een rood wijntje van de boom. Sam mag voor deze keer op een kleedje naast me op de bank. Samen kijken we naar de boom, terwijl The First Noël voor de vijftiende keer door de speakers schalt.
Inmiddels is de stoofpot klaar en staan de peertjes af te koelen. Nog twee weken en dan is het kerst. Ik heb een kleine familie waardoor we geen ontketende familieruzie hoeven te beslechten over wie wel en niet mag komen, conform Corona maatregelen. In klein lief gezelschap genieten we van het moment. Voor Sam hypoallergenic hondenvoer en voor ons een goed glas wijn. Een kerst met kleine geneugten en mooie momenten om dankbaar voor te zijn.
Voor iedereen alvast hele fijne feestdagen, een goed begin van 2021 en een poot van Sam.
#hondenleven
